ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η κα  Διαμαντοπούλου, αφού  έθεσε  ως  κεντρικό  της   στόχο  " τον  μαθητή"(πρώτα  ο  μαθητής,  έλεγε)  και  σ'  αυτή  την   στόχευση  απέτυχε  παταγωδώς, διότι  τον  άφησε  χωρίς  τα  βιβλία  μέχρι  τον  Μάρτη,  τώρα  εγκατέλειψε  και  το  Υπουργείο  Παιδείας(  λίγο  πριν  τις  παρελάσεις) αφήνοντας μετέωρες  τις  μεταρρυθμίσεις  για  το "Νέο  Σχολείο"  και  τα  μεγαλόπνοα  σχέδιά της  για  την  τριτοβάθμια  εκπαίδευση....
Ο  αντικαταστάτης, ένας  διακεκριμένος  πανεπιστημιακός, αναλαμβάνει  το  βάρος  μιας  αποτυχίας  στην  οποία  γίνεται  μέτοχος  γιατί  ο  ίδιος  δεν  μπορεί  να  χαράξει  και  ν'  ακολουθήσει   μια  διαφορετική  πολιτική.
Δυστυχώς, όπως  κι  άλλοι  πανεπιστημιακοί  που  μπλέχτηκαν  στην  πολιτική, χωρίς  να  έχουν ταυτιστεί  με  συγκεκριμένες  πολιτικές,  θα  βρεθεί  σύντομα  αντιμέτωπος  με  μεγάλα προβλήματα  που  απαιτούν  σθένος  και  άποψη (όπως  είναι η  εφαρμογή  της  αξιολόγησης) στα  οποία   είτε  θ'  ακολουθήσει  τις  προτάσεις  Διαμαντοπούλου,  είτε  θα  εισηγηθεί   ένα  νέο  μοντέλο  πιο  αξιόπιστο, πιο  λειτουργικό,  πιο  δίκαιο  ....   

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η  κατάσταση της  σύγχρονης  εκπαιδευτικής  πραγματικότητας  μεσούσης  της  οικονομικής  και  της  κοινωνικής  κρίσης  θα  μπορούσε  ν’  αποδοθεί  με  λίγες  λέξεις  : ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ - ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ - ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ  - ΓΙΓΑΝΤΩΜΕΝΗ  ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ – ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.

Είναι  γεγονός  ότι  η εικόνα της  σημερινής  παιδείας  επιβάλλει   ένα  πιο  σύνθετο  προβληματισμό  και  αυστηρότερη αξιολόγηση του  συστήματος  εκπαίδευσης, αφού πολλοί  είναι  αυτοί  που  πλέον  αναφέρονται  ανοικτά  σε  μια  πολύμορφη  κρίση  που  μαστίζει  το  εκπαιδευτικό  σύστημα .

Φυσικά  η πολιτεία  και  οι  εκάστοτε  κυβερνήσεις   είναι  αυτές  που  αναλαμβάνουν  να  προτείνουν  και  να  υλοποιήσουν  τις  στρατηγικές  «θεραπείας»  του συστήματος  εκπαίδευσης .

Έτσι  αναπτύσσονται  οι  πολιτικές  τους, όπου οι  βασικότερες  εστιάζουν  μόνο στη  βελτίωση  των  συνθηκών, ή στην βελτίωση της  υλικοτεχνικής  υποδομής ή  την  βελτίωση  κάποιων  δεικτών  επίδοσης  των  μαθητών….χωρίς  ν’ ακουμπούν  την  καρδιά  του  προβλήματος .

Παρόμοιες  στρατηγικές  αξιοποιήθηκαν  συχνά  την  τελευταία  εικοσαετία, όμως  η απόδοσή  τους  είναι  φανερά  αναποτελεσματική  διότι  δεν  έθιξαν  την  ουσία  του  προβλήματος  .

Ο  χαρακτήρας  της σύγχρονης  εκπαίδευσης,  τα  τελευταία  πενήντα  χρόνια  οδηγεί   με  ακρίβεια  στην  αποξένωση  του  εκπαιδευτικού  συστήματος  από  τις  αξίες  μιας  αληθινά  ουμανιστικής  παιδείας  και  τις  ανάγκες  της  εποχής  μας.

Το   θεσμοθετημένο  σύστημα  εκπαίδευσης  και  διαπαιδαγώγησης  των  νέων  από  την  πολιτεία, (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια  και  τριτοβάθμια  εκπαίδευση), επιτυγχάνει  σήμερα  λιγότερο  από κάθε  φορά  τους  στόχους  της  αληθινής  παιδείας, τη  ψυχο-διανοητική  καλλιέργεια  των  Νεοελλήνων,  τη  μόρφωση .

Η  αδυναμία του  συστήματος  εκπαίδευσης  δεν  είναι  φυσικά  άσχετη  από την  εποχή  μας, μια  εποχή  ρεαλισμού, ταχύτητας,  απαιτήσεων, σκληρού  ανταγωνισμού  και  έντονων  κοινωνικών  προβλημάτων, όπου η ανθρώπινη  προσωπικότητα  διαμορφώνεται μέσα  από  ακραίες  συνθήκες  με   παγκοσμιοποιημένο  χαρακτήρα.

Ο σημερινός  έφηβος  «διαπλάθεται»  μέσα σ’ ένα  περιβάλλον  προκλήσεων  που είτε το θέλει  είτε  όχι,  τα  σύγχρονα  δεδομένα   λειτουργούν  καταπιεστικά  πάνω  του.

Η   διάπλαση  των  συνειδήσεων  παρ’ ότι  αποτελεί  αίτημα  και  προσδοκία  από  την  εκπαίδευση,  στην  πράξη  γίνεται  έξω  από  το  σχολείο από   αμφίβολες  επιρροές  ή  ακραίες  συνθήκες  όταν  ζει  σε  συνεχή  ταχύτητα, (ενεργεί  γρήγορα, επιλέγει  γρήγορα, βιώνει  γρήγορα, καταναλώνει  γρήγορα)  χωρίς  να  νιώθει  την  χαρά  των  αποκτημάτων  του  και  τις  προσωπικές  στιγμές  του .  

Αυτή  η  προοδευτική  αποσύνδεση   εκπαίδευσης  - παιδείας   αντικατοπτρίζεται  στο  σημερινό  σχολείο  της  δευτεροβάθμιας  εκπαίδευσης  που  έχει  χαμηλή  δυναμική  επενέργειας  στην  διάπλαση  των  χαρακτήρων,   ενώ συντηρεί  τον  εξεταστικο - κεντρικό  του  χαρακτήρα .

Οι   θεσμικές  παρεμβάσεις  της  πολιτείας : νόμοι, προεδρικά  διατάγματα, διορισμοί, σχεδιασμοί, αλλαγές, δεν  εκσυγχρόνισαν  το  σύστημα  γιατί δεν   χρησιμοποιεί  τις  εσωτερικές  του  δυνάμεις  για  αναπροσαρμογή, αυτοβελτίωση, εξέλιξη  των  διαδικασιών  του,  δεν  αναπτύσσει  νέες  δυνατότητες   για  την  επίλυση  χρόνιων  προβλημάτων  και  κριτήρια  στην  ποιοτικότερη  απόδοση  του  έργου  του …..

Οι καθηγητές  παράγουν  σ’ ένα  περιβάλλον  τυποποιημένο  με συνθήκες, σταθερές, χαμηλούς  μισθούς,  χωρίς  κίνητρα  απόδοσης  και  ανάπτυξης  πρωτότυπων  δράσεων, εισαγωγής  των  νέων  τεχνολογιών, διεύρυνσης  του  ρόλου  του  σχολείου, προβολής  και  σύνδεσής  του  με  την  κοινωνία .

Η  τόσο  απαραίτητη  επιμόρφωσή  τους, δεν  υλοποιείται  με  ευέλικτους  τρόπους,  με ουσιαστικό  χαρακτήρα,  με  κίνητρα  και  ελεγχόμενο  αποτέλεσμα…..

Η   παραπαιδεία,  οι  καταλήψεις,  τα σχολικά  βιβλία,  οι  χαμένες  ώρες  αποτελούν  σοβαρά  ζητήματα  που  δεν  βρίσκουν  τις  απαραίτητες  λύσεις.

Κι  όμως   μπορούν  απλές  πολιτικές  επιλογές  να  δώσουν  θεαματικά  αποτελέσματα  σε  μια  εποχή  που  είναι  ώριμη  και  έτοιμη  να  δεχθεί  ακόμη  και  τις  πιο  ριζοσπαστικές  λύσεις .